Enviada especial: Andrea Carrillo (2º ESO)O accidente de Chernobyl acontecido na dita ciudade de Ucrania o 26 de abril do 1986, foi o accidente nuclear máis grave da Historia, sendo o único que ha alcanzado a categoría do nivel 7 (o máis alto) na escala INES.
Aquel día, durante unha proba na que se simulaba un corte de suministro eléctrico, un aumento súbito de potencia no reactor 4 da Central Nuclear de Chernobyl, produceuse o sobrecaentamento do núcleo do reactor nuclear, o que terminou provocando a explosión do hidróxeno acumulado no seu interior. A cantidade de material radiactivo liberado, que se estimou foi unhas 500 veces maior ca liberada pola bomba atómica arroxada en Hiroshima en 1945, causou directamente a morte de 31 persoas, forzou ao goberno da Unión Soviética á evacuación dunhas 135.000 persoas e provocou unha alarma internacional ao detectarse radiactividad en diversos países de Europa septentrional e central.
En agosto do 1986, nun informe remitido á Axencia Internacional de Enerxía Atómica explicabanse as causas do accidente na pranta de Chernóbil. Éste revelou que o equipo que operaba na central o sábado 26 de abril de 1986 se propuso realizar unha proba coa intención de aumentar a seguridade do reactor. As bombas refrixerantes de emerxencia, en caso de avería, requerían dun mínimo de potencia para ponerse en marcha (ata que se arrincaban os xeradores diésel) e os técnicos da pranta descoñocían se, unha vez cortada a afluencia de vapor, a inercia da turbina podía manter as bombas funcionando.
Entre os produtos de fisión que se producen dentro do reactor, encontranse o xenón (Xe), un gas moi absorbente de neutróns. A temperatura alcanzaba os 2.500 °C e nun efecto chimenea, impulsaba o fume radiactivo a unha altura considerable. Ao mesmo tempo, os responsables da rexión comenzaron a preparar a evacuación da ciudade de Pripiat e dun radio de 10 km arredor da pranta. Esta primeira evacuación comenzou ao día seguinte de forma masiva e se concluyou 36 h despois. A evacuación de Chernóbil e dun radio de 36 km non llevouse a cabo ata pasados seis días do accidente. Para entón xa había máis de 1.000 afectados por lesiones agudas producidas pola radiación.
*INES: foi introducida pola OIEA para permiti-la comunicación sen falta de información importante de seguridade no caso de accidentes nucleais e facilitar o coñecemento dos medios de comunicación e a poboación da súa importancia en materia de seguridade.Escala Internacional de Accidentes Nucleares*
*OIEA: pertence aos órganos conexos do sistema das Nacións Unidas.
Organismo Internacional de Energía Atómica*
Grazas a Andrea e noraboa
Tamén podedes ver que o maior aporte de electricidad os fan as centrais de ciclo combinado. Nesta web tedes varios esquemas de como funcionan.
1) Preparamos os bloques de muro e de teito con porespan; 2) seguindo o libro, marcamos os estratos do terreo; 3) cada estrato vai dunha cor para distinguilos; 4) lixamos os planos de falla para distinguir as estrías
5) e 6) proceso de pintado dos estratos; 7) deixamos secar; 8) preparamos as banderiñas cos elementos da falla
9-12) Estes son os resultados
1) Cal é a actividade que máis consume (probade con 60 minutos)? 2) Cantas calorías fanme falta para dar 4 clases de 50 minutos? 3) 10 minutos de barrer, a cantos minutos de ciclismo (30 km/h) equivalen?
O quebraosos (Gypaetus barbatus). Esta especie de voitre non está por Galicia, Está en perigo de extinción en España. Este exemplar, que pertence ao grupo que se está a liberar na Serra de Cazorla (Andalucía), morreu a causa do veleno. Se querede saber máis da súa historia, como se reintroduce ou o seu hábitat natural, recoméndovos: Fundación Quebrantahuesos.
Hierón II, rei de Siracusa no século III a.C. e parente de Arquímedes, tiña suficiente confianza nel para suscitarlle problemas aparentemente imposibles. Certo orfebre fabricoulle unha coroa de ouro. O rei non estaba moi seguro de que o artesano obrase rectamente; podería terse gardado parte do ouro que lle entregaron e substituílo por prata ou cobre. Así que Hierón encargou a Arquímedes pescudar se a coroa era de ouro puro. Arquímedes non sabía que facer. O cobre e a prata eran máis lixeiros que o ouro. Se o orfebre engadise calquera destes metais á coroa, ocuparían un espazo maior que o dun peso equivalente de ouro. Coñecendo o espazo ocupado pola coroa (é dicir, o seu volume) podería contestar a Hierón, o que non sabía era como pescudar o volume da coroa. Arquímedes seguiu dando voltas ao problema nos baños públicos. De súpeto púxose en pé como impulsado por un resorte: deuse conta de que o seu corpo desprazaba auga fóra da bañera. O volume de auga desprazado tiña que ser igual ao volume do seu corpo. Para pescudar o volume de calquera cousa bastaba con medir o volume de auga que desprazaba. Arquímedes correu a casa, gritando unha e outra vez: "¡Atopeino, atopeino!". Encheu de auga un recipiente, meteu a coroa e mediu o volume de auga desprazada. Logo fixo o propio cun peso igual de ouro puro; o volume desprazado era menor. O ouro da coroa fora mesturado cun metal máis lixeiro, o cal dáballe un volume maior. O rei ordenou executar ao orfebre.
Formato en 3D máis realista e actualizado
Buscador de obxectos e control máis exacto do tempo
Constelacións coas formas imaxinadas
Probade a facer as actividades e mandade os vosos resultados.
Saúdos, e xa nos contaredes o que descubrides nestas páxinas.
Sérvenos como repaso das características das ondas P e S e como se comporta cada capa da Terra ante unha onda lonxitudinal ou transversal.
Un dos seus libros máis leidos é "Historia del tiempo. Del Big Bang a los agujeros negros". Na contraportada di: "Moitos científicos son os culpables de que a xente pense que a física é difícil de entender. Eu creo que non é así. Escribín este libro coa intención de que todos podan comprender as miñas investigacións". E agora vai publicar, xunto coa súa filla, un libro para xoves no que explica os burcos negros por medio dunha aventura dun rapaz astronauta: "La clave secreta del Universo".
